Edward Kaczkowski (1839-1868) i jego Zapiski są wyjątkową opowieścią o młodym człowieku, przed którym świat zdawał się szeroko otwierać swe podwoje. Pochodził on z zasłużonej rodziny ziemiańskiej, odebrał dobre wykształcenie, posiadał liczne znajomości, został wreszcie dziedzicem dużego majątku w Bełchatowie. Wydawało się, że nic nie stało na przeszkodzie, by wiódł szczęśliwe i długie życie, by otrzymał szansę zaistnienia na kartach historii. Tak się jednak nie stało, ponieważ Edwardowi przyszło zmagać się z nieuleczalną wówczas chorobą – gruźlicą. Chcąc ratować resztki swojego zdrowia, za namową najlepszych lekarzy, zmuszony był do odbywania kosztownych kuracji w Eaux Bonnes i Pau w południowej Francji. Podczas nieobecności w kraju jego rodzinny majątek musiał natomiast sprostać szeregowi wyzwań: kosztom ponoszonym na poczet kuracji dziedzica, konsekwencjom powstania styczniowego w regionie oraz kryzysowi ekonomicznemu spowodowanemu przymusowymi reformami carskimi na polskiej wsi. Dodatkową przeciwnością losu, której musiał stawić czoła autor wspomnień było osamotnienie spowodowane śmiercią najbliższej mu rodziny i fakt, że niektórzy jej członkowie liczyli na to, że Edward nie powróci już do Polski, dokonując żywota na obczyźnie. Ten jednak powrócił, chcąc uregulować niezałatwione sprawy, lecz w wyniku spisku utracił rodową schedę na publicznej licytacji. W obliczu tej życiowej klęski postanowił resztę swoich sił skupić na powrocie do zdrowia, co ostatecznie mu się nie udało, gdyż zmarł niedługo potem, odbywając swoją ostatnią kurację w Szczawnicy. [lubimyczytac.pl]